درد

وقتی توی مملکتی زندگی کنی که واسه هر تغییر جزئی مثبت توی زندگیت مجبور باشی خودتو به در و دیوار بزنی و از همه چیز بگذری دیگه چه شوقی واسه ادامه دادن باقی می مونه و چطوری می تونی واسه روزای آیندت برنامه ریزی کنی.....چطوری می تونی بگی من موفقم...تازه اگه بعد از کلی زمان و انرژی گذاشتن به خواستت برسی تمام روزای قشنگت از دست رفته!اونهم فقط برای چیزی که حقت بوده واگه وضعیت سرزمینت این نبود اینطوری نمی شد!