سر در گمی

وقتی کسی توی زندگیت نیست وبا تو درگیری عاطفی نداره انتظار نداری ازت یادی کنه...انتظار نداری واسه کسی مهم باشی میدونی کسی جایی هر چند دور منتظرت نیست...انتظار نداری توی سراغ گرفتنش ازت نظمی وجود داشته باشه....توقع نداری کسی سوپرایزت کنه و تو رو یادش باشه...می دونی تنهایی وخودتو به این تنهایی عادت می دی... اما وقتی کسی پا به روزهای زندگیت می ذاره و می خواد توی پیمودنش همراهت باشه...دوست داری احساس کنی کسی هر چند کوچولو دلش واست تنگ میشه...واسه شنیدن صدات بی تاب می شه...دوست داری این احساس بهت دست بده که دیگه تنها نیستی و یه رابطه مفید شروع کردی...کسی هست که تو رو می فهمه... کسی که دلش می خواد بدونه روزاتو چطوری می گذرونی...به خودت بگی دیگه روزای تنها بودن تمام شد... به خودت نوید بدی کسی هست که حرفای دلتو واسش بگی و یک رابطه پایاپای باهاش داشته باشی ...احساس بدیو دل بگیری...با عشق بودنش پیشرفت کنی...موجبات رشدشو فراهم کنی..با شنیدن صداش غمات تموم بشه...هر چند ازت دور باشه اما این دوری واست شیرین باشه...گاهی حرف ذهنشو بهت بگه وزمانی دیگر حرف دلشو...واسه دیدنت بی تاب بشه وحکایت این نشه که بین روزاش گم بشی... رابطه حکایت این نشه که«از دل برود هر آنکه از دیده رود» یادش باشه واست عزیزه و دوست داشتنتو درک کنه! این حکایت دوست داشتنه اما حیف که این روزا معنای عشقم عوض شده!